डिंक

२००९ मधे (उगाचच) "फिटनेस क्युरियस" वगैरे झाल्यानं मी पुरता "कैलोरी कोंशस" झालोय
आपल्या मराठीत सांगायचं तर "उगाच माजलो आहे..."
म्हणजे काय, तर कोणी काही चांगलं खायला दिलं तरी "खुप छान झालंय.. तुम्ही म्हंजे सुग्रनच...
पण माझं पोट भरलंय... हेहेहे... " करून कैलोरी कशा वाचवायच्या याकडे लक्ष जावू लागलंय..."

त्या जपानी लोकांच्या "हिकुई कारोरी-शोकू" बघू लागलो... "लो कैलोरी जेवण"...
उकळलेल्या पाण्यात भाज्या, मशरूम कापून टाकायच्या..
त्यात मीठ आणि पोजिरु टाकून "ओईषीई" म्हणून खायचं..
तोंडाचं पार भजं झालं होतं..
लय वैतागलो होतो...

आज दुपारी जेवता जेवता डी डी एल जे बघत होतो...
त्यात अमरीश पुरी, आपली बायको फरीदा जलाल हिला पंजाबहून आलेलं आपल्या मित्राचं पत्र दाखवत,
त्याला कसा "पंजाबी मिटटी का वास है" वगैरे सांगत असतो...
आणि अचानक मला कालच बज्ज काकाने आमच्या घरून आणलेल्या माझ्या पार्सेलची आठवण झाली.

अजुन पार्सल नीट फोडलंच नव्हतं...
सगळ्यात वरचा बॉक्स काढला. काय असेल? बघून काही कळत नव्हतं, समजेल असा काही वासही नाही..

"डिन्काचे लाडु?"
नेहेमीप्रमाणे आईनं "अरे, थोडंच देते..." म्हणून केवढं पार्सल दिलं होतं. बज्ज काका चे परत एकदा (मनोमन) आभार मानले.
तेवढ्यात बाजूला एक गोळयांचं पाकिट दिसलं...
"बी कॉम्लेक्स च्या १० गोळयांचं" पाकीट होतं...

"डिन्काचे लाडु फार उष्ण असतात, हाय कॅलरीज! तस्मात... फार तर ५-६ लाडु पाठव..." असा काहीतरी हुशारीचा सल्ला मी आईला दिला होता..

आई शप्पथ! पण आमचे डॅड ग्रेट आहेत!
जास्ती लाडु आणि उष्णतेवरच्या गोळ्या. "खा लेकाच्या... "
याला म्हणतात, एका गोळीत दोन पक्षी...

मी लाडवाचा एक घास घेतला,... आणि सगळा माज उतरला...

त्यात घातलेले खजूर, काजू, बदाम, खोबरं, गुळ (आमचा कोल्हापुरी!),
जायफळ, इलायची आणि डिंक... सारं समोर ताटात घेऊन बसलेली आई, आणि शेजारी मी... एकदम असंच दिसलं... 

पटकन जेवण आटोपून लगेच आईला फोन!
"लाडु लय भारी झालेत..."

४१९३ मैल, ६७८४किलोमीटर, ३६४३ नोटीकल मैल अंतरावरून येणार्‍या लाडवांचा एक घास खाऊन एक गोष्ट लक्षात आली, की हीट, कॅलरीज वगैरे सगळं या प्रेमापूढे शून्य आहे...
त्यातल्या कॅलरीज मोजायच्या नसतात, नव्हे मोजताच येत नाहित...