" भजंन " करावं??

बरेच दिवसांनी आज सुट्टी मिळाली.
शनिवार, रवीवार... कसली सुट्टी ? क्लायंटचं नुकसान होइल ना नाहीतर..

अशा सगळ्यात आजचा दिवस उजाडला..
"सकाळ"ची "संध्याकाळ" कशी झाली, कळलंच नाही... आराम चालू होता...

बाहेर गैलरीत आलो...
थोड्याच वेळापूर्वी बाहेर शांत निवांत आसमंत होतं ...
आणि आता पाहतो तर काय?
"पा - उस असा ～　रुण - झुण ♪ ता～"

आपले संदीप-सलिल गात होते.. एकदम धो धो गात होते...
आपली कोणी सखी नाही, पैन्जणे कोठली स्मरता?

सखी जाऊ द्या.... आज तर रक्षाबंधन! पण इथे नारळी भात कुठे मिळायला??
मी म्हटलं, चला! आपण आपलं " भजंन " करावं??
असंही पाउस आयता आलेला आहेच....

आईन दिलेलं डाळिचं पीठ काढलं... बरोबर होता:- ओवा आणि खाण्याचा सोडा !!!
मग काय?
चिरला कांदा, भिजवलं पीठ...
तापवलं तेल आणि पहिलं भजं केलं...
खावुन पाहिलं!!
कसं होतं ??
"भजं" झालं होतं...

उत्साहात तिखटच घालायचं विसरलो होतो...
"पा - उस असा ～　रुण - झुण ♪ ता～"

खेकडा भजी करायचा पिलान होता, पण या खेकडयाने आधीच का नांगी टाकली आहे??
नंतर कळलं , कारण मी पीठ भिजवताना त्याच्याशी ज़रा जास्तीच कुस्ती केली होती...

दूसऱ्या lot ला जास्ती न छळता, प्रेमाने भिजवलं गेलं...
त्यामुळे दूसरा lot जास्ती त्रास नं देता निघाला....

भांडं ज़रा मोठं घ्यायला हवं होतं....
एका वेळी तीनच भज्या...

पाणी जरा जास्ती झालं होतं..
पीठ वाढवा...

कोरडं झालंय...
कांदा वाढवा...
असं करत, दीड तासाने भजं झालं!

फ़क्त एकदाच चटका बसला..
ते म्हटलं आहे ना?

आधी हाताला चटके, मं गं ...
मं गं मिळतं रे ～　

”भजं ”　^_^