चला.... नोमिकाई !

"तू मेरा भाई है॥"
"हिन्दी जापानी भाई भाई !!! "
"यू आर माई ब्रदर..."

ही वाकये हिन्दीत आहेत असं समजा, बाकी आजुबाजुला भरलेले जग दिसतीलच ...
काहीतरी कारण काढून परत एकदा फूलपात्र भरायाची आणि म्हणायचं "कान-पाय !"

नोमिकाई म्हणजे "आपली" दारू पार्टी!
कान-पाय म्हणजे "आपले" चिअर्स !!

दोन महीने झाले या प्रोजेक्टवर...
पहिल्या दिवसापासून म्यानेंजर म्हणत होता... माफ़ करा तुमचं "वेरुकामु" करायचंय हं ...
सारखं चालूच होतं...

शेवटी तो "दिनु" उजाड़ला आणि आम्हाला बोलावण आलं, "आज यायचं हं..."

नेहेमी १२-१२ पर्यंत काम करणारे हे जपानी, त्या दिवशी बरोब्बर ६.३० ला सगळे जमले...
सर्वांनी एका सुरात "जय जपान" म्हटलं, आणि पहिलं "कान-पाय" करण्यात आलं ...

"आपण जी "ओ-साके" पितो, ती आपण पीत नसून, आपल्या मुखाद्वारे साक्षात भगवन प्राशन करत असतात!", अशी कल्पना जपानी पुराणात लिहिली आहे... बरं, पुराणात नसली, तरी त्यांच्याच जपानी पुस्तकात मी वाचली आहे.. त्यामुले "ओ-साके" आणि "वारुई" हे शब्द एका वाक्यात येऊ शकत नाहीत!
ओ-साके म्हणजे दारू ! आणि वारुई म्हणजे वाईट ! पण या शब्दातला "साके" म्हणजे "दारू" साठीचा शब्द असून, "ओ" हे "आदरार्थी" प्रिफिक्स आहे.. (प्रिफिक्स ला आपल्या मराठी मधे काय म्हणतात कोणीतरी सांगा मला, आणि माफ पण करा...) त्यामुले "आमच्या देशात दारू पीत नाहीत फारशी", असं सांगितलं, की "काहुन जी?" असं विचारलं जातं...

जपानमधे स्त्री-पुरूष असा भेदभाव अजिबात नाहीये... कधीकधी स्त्रीया पुरुषांना मागे टाकतानाही दिसतात...
परवाच आमच्या टीममधल्या एका ताईन्ना त्याच म्यानेंजर ने विचारलं, "काल लवकर गेल्ता घरला... काय पेशल पोग्राम होता का काय??(हाहा हाहा हसत)"
त्या : "तसं काई नाइ बगा... नेहेमीसारकंच आपलं.. शालेतली एक मैतरिन आल्ती... तिच्याबर्बर आपलं जरा ओसाके नोमिनी इत्तेमाशिता...(प्यायला गेल्ते..) "
म्यानेंजर : मग काय फ्रेंच उइसुकी (म्हणजे आपली इसकी हो...) वगैरे का काय?"
त्या : "नाय नाय.. काल आपली देशीच... (कोकसान:- देशात बनवलेली.. कोकू : देश आणि सान : बनलेली)"


तर वेरुकामु नोमिकाई साडेसहा ला चालू झाली आणि तासाभरात नुसते "कोकसान" चे नुसते पाट वाहू लागले..
आपल्याकडे जे जेवणात होतं ना:-
पंगत बसली आहे.. घरातली कर्ती सवर्ती बाई सगल्या आल्या गेल्याचं बघते आहे.. लोकांना आग्रह करते आहे.. "अहो घ्या हो... घरी काही नहीं आहे जेवण वगैरे आज... "
आजुबाजुचे लोक (उगाचच) "अहो वाढा त्याला..त्याला आवडते !"
तो : "अहो नको, आधीच खुप बासुंदी पीली(/प्यायली) आहे..."
घाई घाई करून त्याला बासुंदी वाढली जाते..
सगले हसतात आणि परत "कान पाय" केलं जातं ..." सगळे खुश!

अरे? कान पाय?? बरोबर.. या सगल्यात "बासुंदी"च्या जागी "दारू" वाचा..
"कर्ती बाई" च्या ऐवजी एखादी (अति) पुढे पुढे करणारी बाई वाचा .. झालं .... बाकी सगलं तेच....



जपानमधे "सीनियर-जूनियर" वगैरे फार असतं.. सर्वसाधारण सीनियर "माज आणि फक्त माज" करतो...
सर्वसाधारण जूनियर नुसती "हांजी हांजी" करतो... आणि दोघे मिलून १२-१२ पर्यंत रात्रि जागवत बसतात..
शनिवारी पण शुक्किन अर्थात कंपनीत कामाला येणे करतात... मैत्रीच वातावरण फारसं नसतं...
कम्युनिकेशन सहजसाध्य नसतं...


अशा वातावरणात गोष्टी पुढे तर सरकायला हव्यात? अशा वेळी उपयोगी पडते ती नोमिकाई !
एक दोन प्याले प्याले की सीनियर आणि जुनियर:-
"तू मेरा भाई मै तेरा भाई" होऊन जातं , आईस ब्रेक होतो आणि कम्युनिकेशन होऊन जातं..
नोमी च्या निमित्त्याने हे कम्युनिकेशन होतं, त्याला जपान मधे म्हणतात नोमीनिके-शन!!!

(क्रमशः नोमिकाई ची दूसरी बाजू :D )